در زمانهای بسیار قدیم وقتی هنوز پای بشر

به زمین نرسیده بود، فضیلت ها و تباهی ها دور هم جمع شده بودند، آنها از بی كاری

خسته و كسل شده بودند

ناگهان

ذكاوت ایستاد و گفت بیایید یك بازی بكنیم مثل قایم باشک

همگی

از این پیشنهاد شاد شدند و دیوانگی فورا فریاد زد، من چشم می گذارم و از آنجایی كه

کسی نمی خواست دنبال دیوانگی برود همه قبول كردند او چشم بگذارد

دیوانگی

جلوی درختی رفت و چشم هایش را بست و شروع كرد به شمردن .. یك .. دو .. سه .. همه

رفتند تا جایی پنهان شوند

لطافت

خود را به شاخ ماه آویزان كرد، خیانت داخل انبوهی از زباله پنهان شد، اصالت در

میان ابرها مخفی شد، هوس به مركز زمین رفت، دروغ گفت زیر سنگ پنهان می شوم اما به

ته دریا رفت، طمع داخل كیسه ای كه خودش دوخته بود مخفی شد و دیوانگی مشغول شمردن

بود هفتاد و نه ...

هشتاد

... و همه پنهان شدند به جز عشق كه همواره مردد بود نمی توانست تصمیم بگیرید و جای

تعجب نیست چون همه می دانیم پنهان كردن عشق مشكل است، در همین حال دیوانگی به

پایان شمارش می رسید نود و پنج ... نود و شش. هنگامی كه دیوانگی به صد رسید عشق

پرید و بین یك بوته گل رز پنهان شد

دیوانگی

فریاد زد دارم میام. و اولین كسی را كه پیدا كرد تنبلی بود زیرا تنبلی، تنبلی اش

آمده بود جایی پنهان شود و بعد لطافت را یافت كه به شاخ ماه آویزان بود، دروغ ته

دریاچه، هوس در مركز زمین، یكی یكی همه را پیدا كرد به جز عشق و از یافتن عشق نا

امید شده بود. حسادت در گوش هایش زمزمه كرد تو فقط باید عشق را پیدا كنی و او در

پشت بوته گل رز پنهان شده است

دیوانگی

شاخه چنگك مانندی از درخت چید و با شدت و هیجان زیاد آن را در بوته گل رز فرو كرد

و دوباره و دوباره تا با صدای ناله ای دست كشید عشق از پشت بوته بیرون آمد درحالی

که با دستهایش صورتش را پوشانده بود و از میان انگشتانش قطرات خون بیرون می زد

شاخه به چشمان عشق فرو رفته بودند و او نمی توانست جایی را ببیند او كور شده بود!

دیوانگی گفت من چه كردم؟ من چه كردم؟ چگونه می توانم تو را درمان كنم؟ عشق پاسخ

داد تو نمی توانی مرا درمان كنی اما اگر می خواهی كمكم كنی می توانی راهنمای من

شوی

و

اینگونه است كه از آنروز به بعد عشق كور است و دیوانگی همواره همراه اوست! و از

همانروز تا همیشه عشق و دیوانگی به همراه یکدیگر به احساس تمام آدم های عاشق سرک

می کشند

عشق مارمولک

شخصی دیوار خانه اش را برای نوسازی خراب می کرد.خانه های ژاپنی دارای فضایی خالی بین دیوارهای چوبی هستند. این شخص در حین خراب کردن دیوار در بین ان مارمولکی را دید که میخی از بیرون به پایش کوفته شده است.دلش سوخت و یک لحظه کنجکاو شد .وقتی میخ را بررسی کرد تعجب کرد این میخ چهار سال پیش هنگام ساختن خانه کوبیده شده بود!!!چه اتفاقی افتاده؟

مارمولک ۴ سال در چنین موقعیتی زنده مونده !!!در یک قسمت تاریک بدون حرکت.

چنین چیزی امکان ندارد و غیر قابل تصور است.متحیر از این مساله کارش را تعطیل و مارمولک را مشاهده کرد.تو این مدت چکار می کرده؟چگونه و چی می خورده؟

همانطور که به مارمولک نگاه می کرد یکدفعه مارمولکی دیگر با غذایی در دهانش ظاهر شد .!!!

مرد شدیدا منقلب شد.

چهار سال مراقبت. چه عشقی ! چه عشق قشنگی!!!

اگر موجود به این کوچکی بتواند عشق به این بزرگی داشته باشد پس تصور کنید ما تا چه حدی میتوانیم عاشق شویم اگر سعی کنیم

بازرگانی را دیدم که صد وپنجاه شتر بار داشت وچهل بنده خدمتکار. شبی در جزیره کیش

مرا به حجره خویش در آورد، همه شب نیارامید از سخنهای پریشان گفتن که «فلان انبارم

به ترکستان است و فلان بضاعت به هندوستان، و این قباله فلان زمین است و فلان چیز

را فلان، ضمین». گاه گفتی: «خاطر اسکندریه دارم که هوایی خوش است».

باز گفتی: «نه که دریای مغرب مشوش است. سعدیا سفری دیگرم در پیش استاگر آن کرده

شود بقیت عمر خویش به گوشه ای بنشینم». گفتم: «آن کدام سفر است؟

 گفت: «گوگرد پارسی خواهم بردن به چین که شنیده ام قیمتی عظیم دارد و از آنجا

کاسه چینی به روم آرم و دیبای رومی به هند و فولاد هندی به حلب و آبگینه حلبی به

یمن و برد یمانی به پارس و از آن پس، ترک تجارت کنم و به دکانی بنشینم». انصاف

ازین ماخولیا چندان فرو گفت که بیش طاقت گفتنش نماند.

گفت: « ای سعدی تو هم سخنی بگوی از آنها که دیده ای و شنیده!»

گفتم:

آمدی جانم به    قربانت    ولی حالا چرا؟ 

بی وفا ! حالا که من افتاده ام از پا  چرا؟

نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی   

سنگدل  این زود تر میخواستی حالا چرا؟

عمر ما را مهلت امروز و فردایه تو نیست

من که   امروز  مهمان  تو ام   فردا چرا؟

نازنینا  ما  به  ناز  تو  جوانی   داده  ایم          

دیگر اکنون با جوانان ناز کن با  ما  چرا؟

وه، که با این عمر  هایه   کوته  بی  اعتبار  

این همه  غافل  شدن از چون منی شیدا چرا؟

شور فریادم به پرسش سر به زیر افکنده بود   

ای لب   شیرین  جواب  تلخ  سر  بالا  چرا؟

ای شب هجران ! که یکدم در تو چشم من نخفت  

این قدر با بخت خواب آلود  من  لالا چرا؟

آسمان چون جمع مشتاقان ، پریشان میکند      

در شگفتم من ،  نمیپاشد  ز هم دنیا چرا؟

در خزان هجر گل ، ای بلبل صبع حزین 

خاموشی شرط وفاداری بود ، غوغا چرا؟

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر  

این  سفر  راه  قیامت میروی تنها چرآ؟

 استاد شهریار عزیز روحت شاد و یادت گرامی

عاشق که باشی برایت فرق نمی کند هر روز ببینی اش یا نه

بویش کنی یا نه

زل بزنی بهش یا نه

لمسش کنی یا نه

عاشق که باشی دلت همیشه تنگ است

واگر هزار بار هم توی روز این کارها را انجام دهی باز هم دلت می ترکد از تنگی.

عاشق که باشی دنیا بد جایی ست برای تو...

مهسا جون عکسای قشنگی میذاری ولی به نظرت اینارو بذاری تو بخش زیباترین عکسهای من ثشنگترنباشه.

البته نگی ایراد میگیرما ...نه دوست گلم فقط دوست دارم مطالبی که میذاری باده بیشتری داشته باشه.

تا کی به تمنای وصال تو یگانه ،نذری پخش کنم ،خانه به خانه؟؟

اعتماد پناهنده و اعتبار پناهگاه

هدف

شبی از شبها، شاگردی در حال عبادت و تضرع و گریه و زاری بود.

در همین حال مدتی گذشت، تا آنکه استاد خود را، بالای سرش دید، که با تعجب و حیرت؛ او را، نظاره می کند !

استاد پرسید : برای چه این همه ابراز ناراحتی و گریه و زاری می کنی؟

شاگرد گفت : برای طلب بخشش و گذشت خداوند از گناهانم، و برخورداری از لطف خداوند!

استاد گفت : سوالی می پرسم ، پاسخ ده؟

شاگرد گفت : با کمال میل؛ استاد.

استاد گفت : اگر مرغی را، پروش دهی ، هدف تو از پرورشِ آن چیست؟

شاگرد گفت: خوب معلوم است استاد؛ برای آنکه از گوشت و تخم مرغ آن بهره مند شوم

.

استاد گفت: اگر آن مرغ، برایت گریه و زاری کند، آیا از تصمیم خود، منصرف خواهی شد؟

شاگردگفت: خوب راستش نه...!نمی توانم هدف دیگری از پرورش آن مرغ، برای خود، تصور کنم!

استاد گفت: حال اگر این مرغ ، برایت تخم طلا دهد چه؟ آیا باز هم او را، خواهی کشت، تا از آن بهره مند گردی؟!

شاگرد گفت : نه هرگز استاد، مطمئنا آن تخمها، برایم مهمتر و با ارزش تر ، خواهند بود!

استاد گفت :پس تو نیز؛ برای خداوند، چنین باش!

همیشه تلاش کن، تا با ارزش تر از جسم ، گوشت ، پوست و استخوانت؛ گردی.

تلاش کن تا آنقدر برای انسانها، هستی و کائنات خداوند، مفید و با ارزش

شوی

تا مقام و لیاقتِ توجه، لطف و رحمتِ او را، بدست آوری .

خداوند از تو گریه و زاری نمی خواهد!

او، از تو حرکت، رشد، تعالی، و با ارزش شدن را می خواهد و می پذیرد،

نه ابرازِ ناراحتی و گریه و زاری را.....!

بی شک

            او بی من خواهد زیست

من نیز بی او به یقین خواهم زیست

لیک در این میان

                       زندگی

این خود زندگی ست که لب چشمه

                               عطشناک می ماند.....

وقتی شبانه

                  دیر هنگام

می گرید و می بارد اسمان 

لحظه ها به سراسر

                  سرشار می شوند از رویاهای زلال....

امتحان عشق

درجلسه امتحان عشق

من مانده ام و یک برگه ی سفید

یک دنیا حرف نا گفتنی و یک بغل تنهایی و دلتنگی..........

درد و دل من در این کاغذ کوچک جا نمیشود

در این سکوت بغض الود

قطره کوچکی هوس سرسره بازی میکند

و برگه ی سفیدم عاشقانه قطره را در اغوش می کشد

عشق تو نوشتنی نیست..............

در برگه ام/کنار ان قطره/یه قلب میکشم

وقت تمام است.

برگه ها بالا.......

نقل قول از mahya

از فردی نقل شده است که :

خیلی سال پیش كه دانشجو بودم، بعضی از اساتید عادت به حضور و غیاب داشتند.

تعدادی هم برای محكم كاری دو بار این كار را انجام میدادند، ابتدا و انتهای كلاس كه مجبور باشی تمام ساعت را سر كلاس بنشینی.

هم رشته ای داشتم كه شیفته ی یكی از دختران هم دوره اش بود.

هر وقت این خانم سر كلاس حاضربود، حتی اگر نصف كلاس غایب بودند، جناب مجنون می گفت:استاد همه حاضرند!

و بالعكس، اگر تنها غایب كلاس این خانم بود و بس، می گفت:استاد امروز همه غایبند، هیچ كس نیامده!

در اواخر دوران تحصیل ازدواج كردند و دورادور می شنیدم كه بسیار خوب و خوش هستند.

امروز خبردار شدم كه آگهی ترحیم بانو را با این مضمون چاپ كرده است:

هيچ کس زنده نیست ....

همه مردند

خیلی زیبا بود..

یک تشکر بیانگر ابراز احساس است .

ولی اگر حالت منقلب شد و اشکت جاری باید چه کرد...

عشق را تفسیر جز مجنون نشاید ساخت کس ...

فاصله دختر تا پیر مرد یک نفر بود ؛

روی نیمکتی چوبی ؛ روبه روی یک آب نمای سنگی .

پیرمرد از دختر پرسید :

- غمگینی؟

- نه .

- مطمئنی ؟

- نه .

- چرا گریه می کنی ؟

- دوستام منو دوست ندارن .

- چرا ؟

- جون قشنگ نیستم .

- قبلا اینو به تو گفتن ؟

- نه .

- ولی تو قشنگ ترین دختری هستی که من تا

حالا دیدم .

- راست می گی ؟

- از ته قلبم آره

دخترک بلند شد پیرمرد را بوسید و به

طرف دوستاش دوید ؛ شاد شاد.

چند دقیقه بعد پیر مرد اشک هاش را پاک

کرد ؛ کیفش را باز کرد ؛ عصای سفیدش را بیرون آورد و رفت !!!

وقتی 15 سالت بود و من بهت گفتم که

دوستت دارم ...صورتت از شرم قرمز شد و سرت رو به زیر انداختی و لبخند زدی...

وقتی که 20 سالت بود و من بهت گفتم که

دوستت دارم

سرت رو روی شونه هام گذاشتی و دستم رو

تو دستات گرفتی انگار از این که منو از دست بدی وحشت داشتی

وقتی که 25 سالت بود و من بهت گفتم که

دوستت دارم ..

صبحانه مو آماده کردی وبرام آوردی

..پیشونیم رو بوسیدی و

گفتی بهتره عجله کنی ..داره دیرت می

شه

وقتی 30 سالت شد و من بهت گفتم دوستت

دارم ..بهم گفتی اگه راستی راستی دوستم داری

.بعد از کارت زود بیا خونه

وقتی 40 ساله شدی و من بهت گفتم که دوستت

دارم

تو داشتی میز شام رو تمیز می کردی و

گفتی .باشه عزیزم ولی الان وقت اینه که بری

تو درسها به بچه مون کمک کنی

وقتی که 50 سالت شد و من بهت گفتم که

دوستت دارم تو همونجور که بافتنی می بافتی

بهم نکاه کردی و خندیدی وقتی 60 سالت

شد بهت گفتم که چقدر دوستت دارم و تو به من لبخند زدی... وقتی که 70 ساله شدی و من بهت گفتم

دوستت دارم در حالی که روی صندلی راحتیمون نشسته بودیم من نامه های عاشقانه ات رو

که 50 سال پیش برای من نوشته بودی رو می خوندم و دستامون تو دست هم بود

وقتی که 80 سالت شد ..این تو بودی که

گفتی که من رو دوست داری..

نتونستم چیزی بگم ..فقط اشک در چشمام

جمع شد

اون روز بهترین روز زندگی من بود

..چون تو هم گفتی که منو دوست داری

عشق بی شک یکی از زیباترین واژگان قابوس است و داستان های عاشقانه

بهترین توصیف کننده ی این واژه زیبا هستند. در این صفحه سعی کرده ایم

زیباترین و تاثیر گذارترین انواع داستان عاشقانه و داستان های عاشقانه

واقعی را برای شما نقل کنیم تا بیشتر به زیبایی این مفهوم بی کران پی

ببریم.

در

ادامه دو داستان عاشقانه بسیار زیبا آماده نموده ایم. به هیچ عنوان این

داستان ها عاشقانه را از دست ندهید مخصوصا داستان عاشقانه پنج و ده دقیقه!

داستان عاشقانه : پنج و ده دقیقه

خیلی مشتاق دیدارش بودم. روی صندلی سرد پارک نشسته بودم و کلاغ های سیاه

باغ را در پاییزی ترین روز عمرم می شمردم تا بیاید. سنگی به طرفشان پرتاب

کردم کمی دورتر رفتند اما باز آمدند به سمتم! ساعت از وقت آمدنش گذشت اما

نیامد . نگران، ناراحت، عصبانی و کلافه شده بودم. شاخه گلی که در دستم بود

کم کم داشت می پژمرد!

طاقت عاشقانه هم نیز بی تاب شد. از جایم بلند شدم ناراحتیم را سر کلاغ ها

خالی کردم. گل را هم انداختم زمین و پا لهش کردم. گل برگ هاش کنده شده بود،

پخش، لهیده شد. بعد، یقه پالتوم را دادم بالا، دست هام را کردم تو جیب

پالتو، راه افتاد. به درب پارک نرسیده بودم که صدایش را از پشت سر شنیدم…

صدای تند تند قدم هایش و نفس نفس زدن هایش هم ولی اصلا حتی لحظه ای

برنگشتم. حتی برای دعوا و قهر و عصبانیت. از درب پارک خارج شدم. دوان

خیابان را رد کردم. هنوز داشت پشت سرم می آمد. صدای پاشنه ی کفش هایش را می

شنیدم ولی با سرعت می دویدم …

آن سوی خیابان، ایستادم جلو ماشین. هنوز پشتم به او بود. کلید انداختم در

ماشین را باز کنم، بنشینم، بروم که برو تا همیشه. باز کرده نکرده، صدای

ممتد بوق و صدای گوش خراش ترمزی شدید و ناله ای کوتاه سرازیر گوش هایم شد و

تا عمق جانم فرو رفت …

با سرعت برگشتم. خودش بود که پخشِ خیابان شده بود. به رو افتاده بود جلو

ماشینی که بهش زده بود و راننده هم داشت تو سرِ خودش می زد. سرش خورده بود

روو آسفالت، شکسته بود و خون، راه کشیده بود می رفت به سمت جوی خیابان.

مبهوت.

گیج.

تیره و تار.

هاج و واج نفقط نگاهش می کردم.

در مشتش بسته ی کوچکی بود. کادو پیچی شده ولی با جان نیمه جانش هنوز محکم

چسبیده بودش. نگاهم رفت ماند رو آستینِ مانتوش که بالا رفته بود، ساعتش

پیدا بود. پنج و ده دقیقه. فورا ساعت خودم را نگاه کردم، ساعتم پنج و چهل

دقیقه را نشان می داد!

گیج بودم چشمم به ساعت راننده نگون بخت ماشین افتاد، درست پنج و ده دقیقه !!!

امیدواریم از این داستانه عاشقانه زیبا و تاثیر گذار لذت برده باشید.

نقل قول از nazi

داستان کوتاه: عشق و معرفت

یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیر تکراری برای ابراز عشق ، بیان کنید؟

برخی از دانش آموزان گفتند با بخشیدن

عشقشان را معنا می کنند. برخی «دادن گل و هدیه» و «حرف های دلنشین» را راه

بیان عشق عنوان کردند. شماری دیگر هم گفتند «با هم بودن در تحمل رنجها و

لذت بردن از خوشبختی» را راه بیان عشق می دانند…

در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این که شیوه دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند،

داستان کوتاهی تعریف کرد:

یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست

شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند. آنان وقتی به بالای تپه

رسیدند درجا میخکوب شدند. یک قلاده ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به

آنان خیره شده بود. شوهر، تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار

نبود. رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی

نداشتند. ببر، آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان لحظه، مرد زیست شناس فریاد

زنان فرار کرد و همسرش را تنها گذاشت. بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و

چند دقیقه بعد ضجه های مرد جوان به گوش زن رسید. ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان به اینجا که رسید دانش آموزان شروع

کردند به محکوم کردن آن مرد. راوی اما پرسید : آیا می انید آن مرد در لحظه

های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟

بچه ها حدس زدند حتما از همسرش معذرت

خواسته که او را تنها گذاشته است! راوی جواب داد: نه، آخرین حرف مرد این

بود که «عزیزم ، تو بهترین مونسم بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو

پدرت همیشه عاشقت بود.››

قطره های بلورین اشک، صورت راوی را خیس

کرده بود که ادامه داد: همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می

کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار

می کند. پدر من در آن لحظه وحشتناک ، با فدا کردن جانش پیش مرگ مادرم شد و

او را نجات داد. این صادقانه ترین و بی ریا ترین ترین راه پدرم برای بیان

عشق خود به مادرم و من بود.

خیلی زیبا بود