با سلام و احترام . . .



این تاپیک ، مرجعی است برای قرار دادن و جمع آوری و آرشیو مطالب در رابطه با خانه های قدیمی ِ ایرانی !
در ضمن اگر فایلی هم در رابطه با مطلبتون دارین همینجا واسه دانلود بزارین...
لطفا لینک تنها نزارید..بهتره بنویسید(دانلود و یا فایل ضمیمه)بعد به این کلمات لینک بدین

خانه مستوفي يكي از خانه هاي قديمي و زيباي شوشتر است كه به شماره 2315 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده.





اين بنا بخشي از مجموعه مستوفي و شامل
دو قسمت اندروني و بيروني بوده است. خانه مستوفي متعلق به محمدعلي مستوفي
از تجار شوشتر بوده و به شيوه معماري سنتي در اواخر دوره قاجاريه ساخته شده
است.

تزئينات معماري بنا از نوع خوون چيني و
كاربندي آجري و ريگ فرش مي باشد. اين خانه در سال 1374 به اداره ميراث
فرهنگي شوشتر تبديل شد. اين بنا به شماره 2315 در فهرست آثار ملي

اعتماد السلطنه در مرات البلدان درباره وجه تسميه تهران چنين آورده است: « چون اهل
آنجا ( تهران ) در وقتی كه دشمن برای آنها به هم می‌رسيد در زير زمين پنهان
می‌شدند، از اين جهت به اين اسم موسوم شده است كه به «ته ران» يعنی زير زمين
می‌رفته‌اند.»



بین
سالهای ۱۳۰۸-۱۳۱۲ تیمسار تاییدی در خیابان اردیبهشت جنوبی (خیابان جمهوری، بین
دوازده فروردین و کارگر) سه خانه در سه قطعه زمین هم جوار ساخت که از این سه، دو
خانه یکی خانه اردیبهشت پلاک ۵۷ و دیگری همزاد و همسایه کناری‌اش( که نصف به فروش
رسیده). هنوز به جا مانده است.

این
سالها مقارن با اواسط سلطنت رضا شاه و زمان ساخت کاخ مرمر به طراحی محمدعلی فروغی
هستند. این همزمانی و رفت و آمد تیمسار تاییدی به کاخ مرمر این احتمال را بوجود که
عوامل کارگاهی ساخت این خانه‌ها همان معماران و استاد کاران کاخ مرمر بوده اند. از
جمله استادکار نجار این بنا که با استادی شگفت‌انگیزی درها و پنجره‌ها را در حین
ساخت ساختمان و در همان محل از چوب راش و در کمال زیبایی ساخته و نصب کرده است.


این خانه
در طول سالها چند بار دستخوش تغییراتی شده است: زمانی که آقای سلیم شاه نیانس آن را
از سرتیپ تاییدی خرید، خانه متشکل از عمارت شمالی سه طبقه (شامل زیر زمین ؛ طبقه
اول ؛ طبقه دوم؛ و یک اتاق روی پشت بام؛ پله های ورودی عریض وحیاط وسیع در قسمت
جنوبی با باغچه کاری و حوض سنگی مرکزی) بود..

در سال
۱۳۳۲ سرهنگ حسین لطفی این بنای تاریخی را خرید و به تدریج با نظارت استاد تقی معمار
بخشهایی به آن افزود. از جمله در۱۳۴۲ ضلع جنوبی حیاط را به شکل یک ساختمان کوچک دو
طبقه درآورد و در ۱۳۴۷ در ضلع غربی حیاط ساختمانی دو طبقه شامل بخش تجاری و مسکونی
مشرف به خیابان اردیبهشت ساخت ، همچنین در عمارت اصلی شمالی آن تغییراتی داد که
شامل تغییر مکان راه پله و جدا کردن طبقات به شکل مستقل از یکدیگربود.

خانه مشروطه پرافتخارترین خانه تبریز
خانه مشروطه، معروف‌ترین و
پرافتخارترین خانه تاریخی تبریز است که در اوج انقلاب مشروطه محل
تصمیم‌گیری‌های سرنوشت ساز سران مشروطه بوده است. قدمت این خانه که اکنون
در ضلع غربی بازار تبریز و درمحلی به نام راسته کوچه روبروی مسجد جامع این شهر و اقع شده به110سال می‌رسد. خانه مشروطه در اصل متعلق به حاج مهدی کوزه کنانی
از فعالان مشروطه در تبریز بود که در اختیار مشروطه‌چیان قر ار می‌گرفت.
دراین خانه عکس‌ها مجسمه‌ها و قسمتی از اشیایی که مورد استفاده قرار
می‌گرفت به نمایش گذاشته شده است. علاقه‌مندان همه روزه می‌تواند از این
خانه بازدید کنند. بنا به لحظ اهمیت تاریخی در سال 1354 شمسی به شماره ثبت
1171 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و در سال 1367 توسط سازمان میراث
فرهنگی كشور خریداری شده است. اقدامات مرمتی آن نیز پس از تملك به مرحله
اجرا در آمده و سعی شده است به الگوهای معماری، تاریخی توجه كافی شود.

خانه مشروطه پرافتخارترین خانه تبریز

نقشه های خانه بهنام و مشروطه (اقلیم سرد و کوهستانی) و تحلیلشون

http://uplod.ir/2w08uwlzuoze/تحليل_طرح_(خانه_ي_ايراني_اقليم_سرد).rar.htm

مرسی شیما خانم
خیلی خوب بود
واقعا معماری قدیمی ایران زیبا و حساب شده بوده

خانه معين تجار

منزل قديمي معين التجار (معين زاده) در محله درب عباس و جنب مقام عباس قرار دارد و از منازل قديمي و با ارزش شوشتر است.
[justify]

منزل
معين التجار بصورت تك ايواني و دوره ساز در دو طبقه ساخته شده است، درب و
پنجره هاي چوبي و چند مورد ارسي داشته كه اكنون بخشي از آنها سالم است. بنا
در سالهاي گذشته تفكيك و تبديل به 3 قسمت مجزا شده است.  بخش اصلي آن در
حال حاضر اختصاص به مدرسه غير انتفاعي دارد. روبروي اين بنا طويل ترين
ساباط شوشتر قرار دارد.
تزئينات بكار رفته شامل آجر كاري بر سطوح ديوار
ها (نقوش گياهي و هندسي) گچبري مشبك بصورت نورگير بالاي سر درب بانقوش گره
چيني- آلت و لقط بنديهايي بر روي دربهاي اورسي مزين به نقوش گره مي باشد.

منزل معين التجار


تزئينات خارج از منزل معين التجار


منزل معين التجار


گچبري ديوارهاي منزل معين التجار

[/justify]

خانه تاریخی حبیب آبادی در خیابان ابن سینا در شهر اصفهانخانه تاریخی حبیب آبادی در خیابان ابن سینا در شهر اصفهان در مجاورت دو خانه تاریخی بدیع الصنایع و قادریان واقع شده است.


خانه حبیب آبادی بیانگر تغییراتی اساسی
در معماری ایران می باشد که این تغییرات را در اصول و مبانی و ویژگیهای
شکلی و هنری و مفاهیم معماری سنتی ایران به نمایش می گذارد. از نظر تاریخی،
در اواخر قاجار دوره ای بوده که گرایش به اروپا و کمرنگ شدن مفاهیم سنتی
در ایران بسیار چشمگیر بوده است. به
ویژه در زمان مشروطیت و پس از آن که گرایش به اروپایی شدن شتاب بسیاری می
گیرد. این گرایش در معماری آن زمان بسیار نمایان است. سرستونهای خانه حبیب
آبادی نماد اصلی این گرایش در معماری می باشد.



شکل سرستونها یک تقلید آشکار از
سرستونهای یونیک در اروپا با آرایه برگ می باشد. آرایه های بسیار شلوغ و در
عین حال طبیعی و غیرانتزاعی از ویژگیهایی هنر اروپایی می باشد. سرستونهای
ایرانی که در زمان صفوی در ایران و در بسیاری از بناهای اصفهان رایج بوده،
از مقرنسهایی بهره گرفته شده بود که نشان دهنده اصالت معماری ایرانی در
آنها بود. در حالیکه این سرستونهای جدید هیچ ارتباطی با شیوه سنتی ندارد.



ایوان ستوندار اگر چه در معماری
باستانی ایران چون تخت جمشید و یا پاسارگاد رایج بوده، اما این گونه ایوان
ستوندار بیشتر گرایشی آشکار به رواقهای ستوندار اروپایی دارد. اگرچه
گاه از آن با عنوان ایوان کردی یاد می شود که ایوان کردی عنصری بومی و
متناسب با اقلیم و معماری ایرانی و بر گرفته از سنت گذشته معماری ایرانی می
باشد در حالیکه اینگونه ایوانهای ستوندار، گرایشی غربی داشته و حالت
برونگرایی را بیشتر القا می کند. مانند بناهای کنار خیابان چهارباغ. اگرچه
خانه حبیب آبادی درونگرا می باشد، اما اینگونه ایوان ستوندار در دو طبقه،
تا اندازه ای از درونگرایی سنتی ایرانی می کاهد.



قدمت بنا را می توان از روی ویژگیهای معماری و تزیینات موجود در بنا فهمید. در خانه حبیب آبادی بسیاری از مشخصه های معماری ایرانی رنگ باخته و بیشتر گرایشهایی به معماری اروپایی در آن دیده می شود. در تزیینات آن گرایش به طبیعی تر جلوه دادن گیاهان و بخشهایی از بدن انسان (دست) همگی گویای تمایل به هنر غربی می باشد.
سرستونها با معماری ایرانی بسیار بیگانه بوده و از معماری اروپایی گرفته
شده است. همه ی این ویژگیها نشان دهنده گرایشهای اروپایی در اواخر قاجار می
باشد ، به ویژه پس از مشروطیت که این گرایشها افزایش می یابد.



در خانه یک تاریخ بر روی کاشیکاری معرق
در حوضخانه دیده می شود که سال 1332 را نشان می دهد که بی شک سال قمری می
باشد و با توجه به بسیاری از ویژگیهای معمارانه در بسیاری از بخشهای بنا به
نظر می رسد که سال ساخت بنا نیز مربوط به همان زمان باشد و یا اینکه در آن
تاریخ تغییرات بسیاری در خانه پدید آمده است. سال 1332 قمری مربوط به
اوایل سلطنت احمد شاه قاجار و پس از مشروطیت می باشد.



رنگ زرد یکی از ویژگیهای تزیینات
معماری و کاشیکاری دوران قاجار است که اینگونه کاشیکاری و رنگ بندی را در
بیشتر بناهای قاجاری اصفهان می توان یافت. یکی
از نمونه های آن سر در مدرسه صدر در بازار است که کاسه سازی روبروی آن
معروف می باشد. نکته قابل توجه نوع کاشیکاری آن است که از نظر گره، اندازه و
رنگ بندی با کاشیکاری حوضخانه حبیب آبادی بسیار شبیه است.



نام کاشیکار در خانه حبیب آبادی بر روی
بخشی از کاشیکاری به صورت عمل غفار و به سال 1332 ثبت گردیده است و در
سردر مدرسه صدر با نام تراش غفار و به سال 1341 آمده است. گره کار شده از
گره های ده تند بوده که سه رنگ زرد، سقید و سبز در آنها مشترک است



دلایل ثبت اثر در فهرست آثار ملی : با
توجه به ارزش های معماری و تاریخی بنا و با توجه به قرارگیری خانه در محله
تاریخی دردشت و همجواری با خانه های کد خدایی و بدیع الصنایع و قادریان به
صورت مجموعه ای ارزشمند در این محله به انضمام ارزشهای معماری و تاریخی
اثر و نمونه ای بارز از معماری اواخر قاجار ، بنا در اولویت ثبت فهرست آثار
ملی قرار گرفت . این
بنا در سال 1354 خورشیدی در تملک شخصی به نام سلطانی بوده که توسط سازمان
نوسازی و بهسازی شهرداری منطقه 3 از مالک خریداری می شود.

اتفاقات تاریخی بنا :



از آنجایی که بنا تنها کاربری مسکونی
داشته، اتفاقات تاریخی بخصوصی درباره آن وجود ندارد جز اینکه در زمان جنگ
تحمیلی این محله بسیار مورد حمله هوایی قرار می گرفت که حتی بمب در خانه
های همسایه چون بدیع الصنایع و قادریان اصابت کرده است.

الحاقات تاریخی بنا :

در گذشته تعمیرات و تغییراتی در بنا
انجام گرفته است. تاق یکی از اتاقهای جبهه غربی که به صورت تویزه و کژاوه
بوده به تیرپوش تغییر یافته است که هنوز پاتاقهای آن مشخص است.
همچنینالحاقاتی در جبهه جنوبی در جهت کاربردی کردن بیشتر بنا صورت گرفته
است. الحاقات خاص دیگری درسالهای اخیر صورت نگرفته است و بازسازی ها و
استحکام بخشی هایی به صورت ناتمام توسط سازمان نوسازی و بهسازی اصفهان
درسال 1385 و استحکام بخشی ها و سبک سازی های سقف توسط سازمان میراث فرهنگی
و گردشگری در سال 1388 - 1389 انجام گرفته است و در قسمت باربند خانه
دیوارها به علت عریض کردن کوچه تخریب شده اند.



در ایوان ورودی به جبهه غربی پاتاقی
دیده می شود که نشان دهنده این است که در گذشته پوششی منحنی در این بخش
بوده که در دوره ای تبدیل به تیرپوش می گردد.خانه
حبیب آبادی با مساحتی در حدود 1800 متر مربع به صورت حیاط مرکزی بنا شده
است. ورودی اصلی به راه روی طویلی منتهی می شود که حیاط اصلی و باربند خانه
در دو قسمت آن جای دارد. در انتهای راه رو توسط هشتی با خانه های بدیع
الصنایع و قادریان ارتباط دارد .



باربند خانه:







فضای اصلی خانه در ضلع شمالی مشتمل بر
دو اشکوب است ، اشکوب همکف شامل تالار حوض خانه که توسط دو ایوان کوچک به
دو اتاق سه دری مرتبط می شود و در اشکوب فوقانی به صورت گوشوار با دو اتاق
سه دری ارتباط دارد.







تالارحوض خانه :ستون
های گچ بری در وسط تالار که بدنه آنها با پیچ هایی با نقوش گیاهان توام و
با نقوش اسلیمی و سر ستون هایی با نقوش گیاهی تزئین شده اند و دوال تالار
با کاشی کاری های معرق با رنگ های لاجوردی ، سفید، زرد، فیروزه ای و مشکی
بخش نمای اصلی خانه می باشد. حوض هشت گوش میانه تالار و ارسی ضلع جنوبی
جلوه خاصی به آن داده است.









اتاق اشکوب اول دارای بخاری دیواری با
گچبری های زیبا است. دیوارها دارای تزئینات شیر و شکری بوده و سقف اتاق ها
دارای تزئینات گره چینی با رنگ های سبز و زرد خردلی می باشد.









اتاق های طبقه همکف دارای تزئینات خاصی نمی باشند.سه اتاق متوالی با ابعاد سه دری فضاهای ضلع غربی را تشکیل می دهندکه رواق ستون داری در جلوی اتاق ها قرار دارد.



ضلع غربی بنا :سه اتاق متوالی با ابعاد سه دری فضاهای ضلع غربی را تشکیل می دهندکه رواق ستون داری در جلوی اتاق ها قرار دارد.







ضلع جنوبی بنا

بخش سرویس دهی را شامل می شود که مطبخ ، منبع و چاه آب و گاورو خانه می باشد.

خانه تیمور تاش - تهران





.

.



خانه تیمورتاش از جمله آثار دوره پهلوی اول است و در تهران، شمال‌غرب
پادگان باغشاه سابق، داخل محوطه دانشگاه فرماندهی و ستاد قرار دارد.

این خانه در حدود سال 1310 ساخته شد و به عبدالحسین تیمورتاش، وزیر دربار رضا پهلوی تعلق داشت.

خانه تیمورتاش در 2 طبقه ساخته شد و دارای زیرزمین است. ارتفاع در طبقات این ساختمان متفاوت است.



.

.







.

.



تزئینات بنا شامل نمای آجری است که به شکلی استادانه از آجر استفاده شده
است. همچنین آئینه‌کاری‌های نفیس که در گیلویی‌ها و سقف تالار اصلی کار
شده‌اند، قابل توجه می‌باشد.

گچبری‌های ظریف و زیبایی نیز در سرستون‌ها و سایر بخش‌های بنا وجود دارد.
درها و پنجره‌های چوبی نیز با وجود فرم‌های و اشکال خاص خود، جلوه زیبایی
به این بنا داده‌اند.

خانه تیمورتاش در سال 1383 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره 11197 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.



_____________________________________



نمایی از راه پله های خانه تیمور تاش





.

.

.

بخشی از تزئنات خانه تیمورتاش

خانه پیرنیا را ببینید
به نظرتان ممكن است یک ایرانی ادعا كند به معماری
سنتی ایران علاقه‌مند است، اما خانه پیرنیا را در نائین ندیده باشد؟ نه!
ممكن نیست اما این خانه فقط برای آنها كه به معماری ایرانی مشتاق هستند
جذاب نیست و حتی آنها كه سر از معماری در نمی‌آورند هم مسحورش می‌شوند.


خانه پیرنیا را باید در نزدیکی مسجد جامع نائین، خیابان 25 شهریور ببینید؛
اثری که در شهریورماه 1356 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید و
کم کم شهرت جهانی پیدا کرد. این خانه تاریخی به علت نوع معماری اش به صورت
الگوی خانه های سنتی کویر مرکزی ایران شناخته شده و در حال حاضر موزه
مردمشناسی شهر نائین در آن برقرار است.

قدمت این خانه به دوره صفویه برمی گردد و گویا ابتدا منزل قاضی نورالهدی
معروف به قاضی نور، جد خانواده دکتر حسین فاطمی بوده و در دوره قاجار به
خاندان پیرنیا رسیده است.



مهمترین ویژگی هنری خانه تاریخی پیرنیا نقاشی های دیواری و گچبری های بسیار
زیبای آن در ایوان شاه نشین، اتاق تشریفات و اتاق مخصوص حاكم است. این
گچبری ها شامل قاب های متعددی بوده و داستان های هفت پیكر نظامی شامل:
داستان های خسرو و شیرین، یوسف و زلیخا،‌ صحنه های شكارگاه، داستان های
عاشقانه و خیال را به نمایش گذاشته است.

در نقاشی های قسمت های دیگر بنا هم می توانید نقوش گیاهی هنری، گل و مرغ، اژدها و حیوانات مختلف زیبایی را ببینید.



اما جدا از همه اینها، می‌دانید چه چیز در خانه پیرنیا، آدم را عاشق
می‌كند؟ شاید فكر كنید موزه مردم‌شناسی خانه پیرنیا می‌تواند بهانه‌ای برای
دل‌بسته‌شدن به این خانه باشد. خانه از مجسمه‌هایی پر شده است كه زندگی
بومیان منطقه را بخوبی نمایش می‌دهد. البته درست حدس زده‌اید، موزه پیرنیا
یكی از موزه‌های دیدنی مردم‌شناسی در كشورمان است، اما دلیل دل‌بستن‌مان به
خانه پیرنیا فقط این نیست.






شاید با خودتان بگویید دلیل این علاقه، احتمالا معماری خاص سنتی خانه است.
اتاق‌ها، شاه‌نشین، ایوان‌ها، پله‌ها و... همه به شكلی با هم تركیب شده‌اند
كه انگار هیچ‌كدام را نمی‌شود از مجموعه كلی خانه جدا كرد یا نادیده گرفت
البته درست حدس زده‌اید، زیبایی خانه پیرنیا در حد كمال است؛ شاهكار هنر
معماران صفوی است و یكی از بهترین نمونه‌های معماری سنتی در خانه‌های كویری
ایران به حساب می‌آید، اما دلیل دل‌بستن‌مان به خانه پیرنیا فقط این نیست.


شاید از ذهن‌تان بگذرد كه ما احتمالا عاشق نقاشی‌ها و گچ‌كاری‌های روی سقف و
دیوارهای خانه شده‌ایم؛ منظورم همان نقاشی‌هایی است كه داستان هفت‌پیكر
نظامی ‌را روایت می‌كنند.

البته درست حدس زده‌اید، گردشگری وجود ندارد كه وارد خانه پیرنیا شود و
نگاهش سقف و دیوارهای خانه را طواف نكند و لب به تحسین نگشاید، اما دلیل
دل‌بستن‌مان به خانه پیرنیا فقط این نیست. می‌دانید ما از كی عاشق این خانه
شدیم؟ از وقتی”‹ از هشتی‌اش عبور كردیم و وارد حیاط بخش اندرونی شدیم.



این حیاط دلیل دلبستگی ما به خانه پیرنیاست؛ حیاط، طوری طراحی شده است كه
پایین‌تر از سطح خانه قرار بگیرد و همیشه هوایی مطبوع و خنك داشته باشد و
با حوضی بزرگ و باغچه‌ای سبز از درختان انگور و پسته و انجیر، تابستان نشین
اهالی خانه شود.

نمی‌شود همه زیبایی‌های خانه پیرنیا را در قالب كلمات توصیف كرد و به همین
خاطر باید خودتان بروید و ببینید. یادتان باشد برای بازدید از خانه پیرنیا و
موزه مردم‌شناسی‌اش اول باید به نائین سفر كنید و آن‌وقت هیچ نائینی”‹ای
نیست كه از او بپرسید خانه پیرنیا كجاست و او نشانی را بلد نباشد!

بسیار عالی واقعا زیباست ممنون

خانه و باغ اتحادیه یا امین السلطان یا (خانه دایی جان ناپلئون)«خانه و باغ اتحادیه» یا «خانه امین‌السلطان» عمارتی مربوط به دوران قاجار است که در مرکز تهران واقع شده است. خانه – باغ اتحادیه به عنوان تنها بازمانده از خیابان لاله‌زار قدیم و یکی از نفایس معماری عصر قاجار شناخته می‌شود.در سال ۱۲۶۱ شمسی، هنگامی ‌که باغ بزرگ لاله‌زار برای احداث خیابانی به همین نام تقسیم و فروخته شد، بخشی از آن به میرزاابراهیم خان، پدرعلی‌اصغر‌خان اتابک (امین‌السلطان) رسید و با مرگ ابراهیم خان، پسرش بخش‌های دیگری از زمین‌های مجاور را خرید و به آن اضافه کرد. در این خانه بسیاری از تصمیمات مهم سیاسی آن دوران گرفته می شده است. مساحت این خانه باغ در زمان قاجار بیشتر از حال حاضر بوده و ساختمان‌های آن به مرور زمان تخریب شده است.خانه امین السلطان مانند دیگر خانه باغ های دوره قاجار دارای اندرونی و بیرونی است که برای آن از دو جهت درهای ورودی و خروجی در نظر گرفته اند. بخش اصلی این خانه متعلق به دوره ناصری است که در طی زمان بناهایی به آن اضافه یا کم شده است. امروزه یکی از بناهای چندگانه که در شمال غربی مجموعه قرار دارد مربوط به دوره قاجاریه است، ولی بقیه در دوره های بعد ساخته شده اند.



خانه امین السلطان



درب ورودی خانه امین السلطان (از سمت خیابان لاله زار)


ورود به داخل خانه اتحادیه اولین بنایی که جلب توجه می کند بنای کوچک ولی بسیار شکیل و زیبا در سمت راست (شمال شرقی باغ) است. در بالای ورودی آن به طول ۲ متر مقرنس کاری بسیار زیبایی با بهره گیری از گچ به چشم می خورد ، مقرنس کاری چهار کاسه ای بود دارای ۲ آویز نسبتا بلند، اگر چه آویزهای متعدد دیگری در این قسمت به چشم می خورد ولی اغلب آنها در یک اندازه و هماهنگ ساخته شده بود . از داخل این عمارت نتوانستیم بازدید کنیم ، اول آنکه افرادی در آن عمارت زندگی می کردند و دوم آنکه سگ مورد اشاره روبروی در انتظار ما را می کشید!! (البته متاسفانه این مقرنس زیبا در حال تخریب بود)بعد از عمارت مقرنس کاری شده به یک درب فلزی که دو ستون سنگی زیبا در ۲ طرف آن خودنمایی می کرد برخوردم که ما را به محوطه ای زیبا رهنمون می کرد ، ساختمانی ۲ اشکوبه که درب اشکوب اول قفل و راه دسترسی به طبقه دوم با گیاه خاردار نسترن بسته شده بود ، به هر مصیبتی بود به طبقه دوم رفتیم ، آنجا پر بود از وسایل ادیت و صدابرداری که از زمان فیلم برداری سریال دایی جان ناپلئون در آن باقی مانده بود.



نمایی از ویرانه‌های خانه امین السلطان




نمایی از ویرانه‌های خانه امین السلطان


از عمارت دوم که بیرون آمدیم به عمارت سوم و زیباترین عمارت مجموعه که در مرکز و شمال باغ اتحادیه به صورت L شکل قرار داشت رسیدیم ، عمارتی که حوضی زیبا در روبروی آن بود و تمام سردرهای آن با استفاده از گچ بری همراه با گل و بوته تزئین شده بود ( حیف که این گچ بری ها به علت عدم رسیدگی و گذشت زمان در حال فروریختن بود) در ۲ طرف پنجره ها و درها ستونها با شیار قاشقی جلب توجه می کرد. در بخش های زیرین دیوار انواع مختلف آجرچینی همانند پرکلاغی ، جناغی ، خفته راست و … به چشم می خورد. علاوه بر آن سر ستونهای زیبایی در نماسازی آن وجود دارد و راه پله ای سنگی و فرتوت با ۲ ستون در کنار ، ما را به داخل فرا می خواند …. وای وقتی داخل عمارت سوم خانه اتحادیه می شوی نفس در گلویت حبس می شود …..




داخل عمارت سوم خانه دایی جان ناپلئون









تابلوی داخل عمارت با مضمون: افراد حزب ملیون …



آجر کاری حصیری و چراغ دان سردر خانه اتحادیه



ستون نیم گرد خانه دایی جان ناپلئون



قاب اسماء جلاله خانه امین السلطان



دیوارهای گچبری شده درحال تخریب



شومینه عمارت مخروبه خانه امین السلطان



گچبری های خانه و باغ اتحادیه

خانه – باغ اتحادیه یا امین‌السطان از بناهای شاخص تهران است که در سال ۸۴ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید اما شش سال بعد به درخواست خاندان اتحادیه و با رای دیوان عدالت اداری از ثبت خارج شد. در این باغ بخش‌هایی از شش کاخ فتحعلی شاه در باغ لاله‌زار وجود دارد. این بنا یادگاری از دوران ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه است که اتفاقات مهمی مانند واگذاری خرید تنباکو به شرکت تالبوت و لغو آن، امتیاز دارسی و فرمان مشروطیت در آن رخ داده است.بلندترین و سالم ترین بادگیر تهران نیز در آن قرار دارد.


منبع : سایت معمارکده + سفرنویس

خانه آقازاده

 

يكي از خانه هاي قديمي شهرستان ابركوه خانه آقازاده است. اين خانه در بافت قديم ابرکوه واقع گرديده و از نظر معماري و بكارگيري عناصر معماري سنتي ايران در خور توجه است.


قدمت خانه آقازاده به دوره قاجاريه باز مي گردد و در فهرست آثار ملي ايران تحت شماره 1838 به ثبت رسيده است. مالک و بانی این خانه، شخصی به نام سید حسین ابرقویی بوده است. مصالح این بنا خشت، گل و آجر و کف حیاط به صورت سنگ فرش (قلوه سنگ) بوده است.

اين بنا با مساحتي بالغ بر 851 مترمربع بصورت حياط مركزي بوده و عمارت در سه جبهه به منظور استفاده در فصول مختلف سال استقرار پيدا كرده است. اتاق جنوبي خانه بصورت صليبي و شكم دريده ساخته شده است. وجود حوض سنگي در وسط حياط خانه، فضاي خانه بخصوص تالار را طراوت خاصي بخشيده است.

قسمت شاخص و جالب توجه بنا بادگير دو طبقه و كلاه فرنگي است كه درنوع خود بي نظيراست، ارتفاع بادگير 18 متر و مساحت آن 18 متر مربع مي باشد. در دهانه بادگير 19 عدد دريچه تنظيم هوا وجود دارد كه با بادگير دومي هماهنگي و ارتباط دارد. در كنار آن، يك كلاه فرنگي با تزئينات مقرنس كاري بسيار زيبا وجود دارد. بادگير و كلاه فرنگي به ترتيب حكم خنك كردن (كولر) و نور رساني (نورگير) فضاي زيرين و تالار خانه را انجام مي دهند.

























منبع :سایت کلبه ی هنر

عمارت آصف هنر بی بدیل معماران کرد