نکند فکر کنی در دل من مهر تو نیست

گوش کن نبض دلم زمزمه اش چیست نرو

تو آن باران تند بی قراری که راهی غیر باریدن نداری ، نمی ماند نشانی

از بدی ها اگر بر تک تک دلها نباری.

..مثل

باران چشمهایت دیدنی است ، شهر خاموش نگاهت دیدنی ست ، زندگانی معنی لبخند توست ،

خنده هایت بی نهایت دیدنی ست.

چقدر این دوست داشتن

های بی دلیل...خوب است!

مثل همین باران بی

سوال

که هی می بارد...

که هی اتفاق آرام و شمرده شمرده می بارد

نگاه ساکت باران به

روی صورتم دزدانه میلغزد ، ولی باران نمیدانند که من دریایی از دردم ، به

ظاهر گرچه میخندم ولی اندر سکوتی تلخ میگریم

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود دیگر به چه امید در

این شهر توان بود

تازگیا وقتی به این جمله ی"خواستن

توانستن است" میرسم آتیش میگیرم!!!

یعنی اون نخواست که نشد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

دیگه نمیگم گشتم نبود نگرد نیست اتفاقا گشتم بود ولی به درد من نمیخورد

توکجایی

سهراب؟ 

آب را گل کردند

چشمها را بستند و چه با دل کردند

وای سهراب کجایی آخر؟

زخمها بر دل عاشق کردند

خون به چشمان شقایق کردند

تو کجایی سهراب

که همین نزدیکی عشق را دار زدند

همه جا سایه دیوار زدند

وای سهراب دلم را کشتند

ای سهراب کجایی که ببینی حالا

دل خوش مثقالی است

دل خوش نایاب است

تو سوالت این بود دل خوش سیری چند؟

من سوالم این است:

معدن یک دل خوش

تو بگو ای سهراب... 

قایقت جا دارد؟؟

من هم از همهمه اهل زمین بیزارم...

گفتي که دگر در تو چنان حوصله اي نيست

 گفتم که مرا دوست نداري گله‌اي نيست

 رفتي و خدا پشت و پناهت به سلامت ب

 گذار بسوزد دل من مسئله‌اي نيست

 و کسی می گوید سر خود بالا کن ، به بلندا بنگر. به

بلندای عظیم به افق های پر از نور امید و خودت خواهی دید و خودت خواهی یافت خانه ی

دوست کجاست... خانه دوست در آن عرش خداست ، خانه ی دوست در آن قلب پر از نور خداست

و فقط دوست ، خداست...

 فقط کسانی معنی

دلتنگی رو می فهمند که طعم وابستگی رو چشیده باشند

تحمل

تنهایی از گدایی دوست داشتن آسانتر است ، تحمل اندوه از گدایی همه ی شادی ها آسانتر

است

در این

دنیا که حتی ابر ، نمی گرید به حال ما ، همه از من گریزانند ، تو هم بگذر از این تنها

اگه

یه وقت تنها شدی اینو بدون که خدا همه رو بیرون کرده تا خودت باشی و خودش

من به

تنهایی این دل مشکوکم !

یا دلکم

دل نیست ٬ یا آن که در دل است ٬ اهل دل نیست

 غلط کرده باران

 حالا که مرا به تو بد عادت کرده

 بی تو می بارد

 روز و شب

 بی خستگی

 وقتی خودت نیستی

 باز باران ، بی طراوت ، کو ترانه؟!

سوگواری ست ،رنگ غصه ، خیسی غم ،

 می خورد بر بام

خانه ، طعم ماتم . یاد می آرم که غصه ، قصه را می کرد کابوس ، بوسه می زد بر دو چشمم

گریه با لبهای خیسش…..