تولد در مندریسیو ،تیسینو (سوئیس)به سال 1943 از سال 1958 تا 1961 در رشته نقشه کشی محاسبات فنی ساختمان
• ماریو بوتا بیشتر سالهای کسب علم و تجربه تخصصی خود را در ایتالیا طی کرده و افکار و اندیشه های او با توجه به کسب تجارب علمی که در ابتدای راه با کار در دفتر لوکوربوزیه و پس از آن آشنایی با معمار بزرگ دیگری چون لوئی کان تکمیل گشته ، بیشتر مشتق از معماری سبک بین المللی که محدود به زمان و مکان نمی گردد می باشد.
• از سال 1964 تا 1969 در انستیتو دانشکده معماری ونیز
• وی یکی از مهم ترین اعضاء مدرسه فنی سوئیس بود.
• در اولین ساختمان او ،خانه روحانی در جنس ترتا ، که در فاصله سالهای 63-1961 ساخته شد ، با وجودی که این ساختمان مربوط به دوره قبل از تحصیلات معماری اش بود ، اما خط مشی اصلی کارهای بعدی او را مشخص ساخت .
• دقت در توپوگرافی زمین ، حساسیت به بوم گرایی ، توجه به ساده گرایی درا نتخاب الگو های معماری ، گرایش به فرمهای هندسی و تاکید بر مهارت های حرفه ای در اجرا ، از خصوصیات بارز ماریو بوتا است. • مهم ترین دستاورد غنایی و شاعرانه او ساختمان مدرسه موربیواینفریور بود که در سالهای 77-1972 ساخته شد.
• یک ساختمان مستقیم با آرایش افقی که از یک سری یونیت های مشابه بتنی تشکیل شده است و ترکیب بندی بدیعی از المان های متنوع دارد. اگر چه سنگ کاری ها و حجاری های دست ساز محوطه حالت تصنعی دارند ، اما تاثیرات بصری آنها چر تحرک و به صورت بسیار طبیعی مکان یابی شده اند.
• ماریو بوتا از جمله معماران روشنفکری بود که طرفداری و حساسیت خاصی نسبت به معماری راسیونال داشت.
• بنابراین روش عملکرد گرایی مردود شناخته شد و به جانبداری از نوع شیوه فرمالیستی برآمد که فی نفسه با نظریه پردازی تولیدی طبقه کارگر در جهت همبستگی آرمانی مخالفت می ورزید. در بیشتر کارهای بوتا ما شاهد مطرح شدن بحث تضاد هستیم که اگر آگاهانه باشد از پیچیده ترین مباحث معماری است و نشان از شهامت و صداقت او دارد و ارزش این تضاد با شناخت محیط اطراف و مصالح بوم آورد و تلفیق عملکرد و فرم دو چندان می گردد. جدالی که وی به آن می پردازد
توجه کلی کارهایش برای اشاره به زمان انعکاس ، توقف و یک لحظه آرامش است و از طریق آن به پشتوانه دست مایه و قوت میراث کار های مصنوع دست می یابد.کار های وی دارای زبانی گویا و نامیرا می باشد که وی را در جایگاهی ویژه برای بیان و توصیفی نو از هر چیز قرار می دهد ماریو بوتا نسبت به نگرش اعتقاد نا محدود در توانایی معمار برای پیش بینی تغییرات تاریخی که ویژگی افول ایدئو لوژی حرکات مدرن است تحلیلی نظری ارائه داده که به سختی ریشه در اشراف بر ماهیت مثبت ساختار دارد . او می گوید : هیچگاه از تکرار خسته نشده و ساختمانی که ساخته می شود بسیار قوی تر از ایده ، طرح و پروژه های خود معماران است
نقطه قوت طرح اجرا شده ارتباطش با حقیقت است.